بسم الله الرحمن الرحیم شرح حکمتها ۴۰۳/۴/۱۸ .۲محرم
💢 حکمت ۱۹۶ 💢
💠وَ قَالَ (علیه السلام): لَمْ یَذْهَبْ مِنْ مَالِکَ مَا وَعَظَکَ. امام علی علیه السلام میفرمایند: مالى که نابودى آن تو را پند مى دهد، از دست نرفته است.
✅از جهتی اموال انسان در هر صورت از دست رفتنی هستند.
🔺حکمت ۳۳۵: لِکُلِّ امْرِئٍ فِی مَالِهِ شَرِیکَانِ الْوَارِثُ وَ الْحَوَادِث هر کسی دو شریک در اموالش دارد،یکی وارثانش و دیگری حوادث.
❇️نکته ای که در این حکمت نهفته است آن است که انسان باید در مقابل هر خرج و هزینه ای که میکند، چیزی هم به دست بیاورد. اگر بنا باشد پول و سرمایه از دست برود و در قبال آن چیزی هم به دست نیاید، این خسران و زیان محض است ولی اگر در قبال از دست رفتن، تجربه و موعظه ای به دست بیاوریم این سود است.
✳️از جهتی نیز مال برای رسیدن به اهداف هزینه میشود: گاهی مال برای معیشت مصرف میشود، گاهی برای رفاه، گاهی برای آموزش، گاهی برای بهداشت و سلامت، گاهی برای تفریح و نشاط و گاهی نیز برای تجربه و موعظه و پند. مال اگر در مسیر درست مصرف شود هیچ جای نگرانی ندارد.
✅موعظه سرمایه گرانبهایی است که برای به دست آوردن آن باید هزینه کرد: اینکه انسان تجربه ای کسب کند که به سبب آن بتواند مسیر آینده اش را درست تشخیص دهد و از خطرات آینده جان سالم به در ببرد یک سرمایه بزرگ است.
🔺ابن ابی الحدید میگوید دانشمندی فقیر در شهر بود در حالی که قبلا خیلی ثروتمند بود. از او پرسیدند ثروتت چه شد؟ گفت خرج کردم تا مردم را بشناسم و وقت را بشناسم. گاهی چون طرف مقابلم را نشناختم ضرر کردم. ولی تجربه کردم برای مردم شناسی. گاهی نیز در موقعیت بدی معامله کردم و ضرر دیدم، تجربه کردم که چه وقت معامله کردن سود دارد و این همه اش سود است و نه ضرر.
✅در غرر الحکم حکمت ۱۹۶ با اضافه ای آمده است: لَنْ یَذْهَبَ مِنْ مالِکَ ما وَعَظَکَ وَحازَ لَکَ الشُّکْرُ آنچه از مال تو از بین مى رود و تو را پند مى دهد در حقیقت از بین نرفته و جاى شکر دارد.
❇️نه تنها مال، بلکه هر حادثه ای که موعظه باشد سود است نه زیان: از امام صادق علیهالسلام نقل است که؛ أَنَّهُ قَالَ فِی التَّعْزِیَةِ مَا مَعْنَاهُ در معناى تسلیت دادن ـ فرمود: إِنْ کَانَ هَذَا الْمَیِّتُ قَدْ قَرَّبَکَ مَوْتُهُ مِنْ رَبِّکَ أَوْ بَاعَدَکَ عَنْ ذَنْبِکَ فَهَذِهِ لَیْسَتْ مُصِیبَةً وَ لَکِنَّهَا لَکَ رَحْمَةٌ وَ عَلَیْکَ نِعْمَةٌ اگر مرگ این میّت تو را به پروردگارت نزدیک یا از گناهت دور کرده باشد ، این مصیبت نیست ، بلکه براى تو رحمتى و نعمتى است. وَ إِنْ کَانَ مَا وَعَظَکَ وَ لَا بَاعَدَکَ عَنْ ذَنْبِکَ وَ لَا قَرَّبَکَ مِنْ رَبِّکَ فَمُصِیبَتُکَ بِقَسَاوَةِ قَلْبِکَ أَعْظَمُ مِنْ مُصِیبَتِکَ بِمَیِّتِکَ إِنْ کُنْتَ عَارِفاً بِرَبِّکَ. اما اگر مرگ او تو را پند نداده و از گناهت دور نکرده و به پروردگارت نزدیک نساخته باشد،مصیبتِ سخت دلى تو بزرگتر از مصیبتِ مرگ میّت توست ؛ اگر پروردگارت را بشناسى .
👈نکته: دو مصداق از ضررهایی که سود هستند:
1⃣در مسائل مالی که گاهی انسان یک ضرری میکند ولی باعث درس و تجربه میشود، این ضرر سود خالص است.حضرت در نامه ۳۱ میفرماید: الْعَقْلُ حِفْظُ التَّجَارِبِ، وَ خَیْرُ مَا جَرَّبْتَ مَا وَعَظَکَ عقل، حفظ و نگهدارى تجربه هاست و بهترین تجربه هاى تو آن است که به تو اندرز دهد.
🔺در غرر الحکم فرمود: فِی کُلِّ تَجْرِبَةٍ مَوْعِظَةٌ. در هر تجربه ای پندی است.
🔺و در جای دیگر فرمود: مَنْ قَلَّتْ تَجْرِبَتُهُ خُدِعَ. کسی که تجربه اش کم است نیرنگ میخورد.
⏪کسی که تجربه اش کم است و موعظه ای از تجربیاتش نگرفته باشد در موارد بعدی هم دچار فریب میشود و باز هم ضرر میکند.
✳️خداوند زمین هایی دارد به نام "بِقاع منتقمه" که خداوند به سبب آنها سرمایه های آلوده به ربا و حق الناس و... را از بین میبرد. اگر انسان خودش این بلا سرش آمد یا در تاریخ و اطرافیانش دید این حادثه رخ داده است، باید درس بگیرد و این ضرر برای او سود باشد.
2⃣مصداق دیگری برای کلام حضرت اتفاقات سیاسی است. شاید گاهی ما از اتفاقات سیاسی رضایت نداشته باشیم ولی اینها درسی میشوند که در آینده بهتر و با بصیرت و بینش بیشتری انتخاب کنیم. لذا خسارت های کوتاه مدتی که برای شخص یا جمع یا جامعه پیش می آید اگر منجر به تجربه شود، بسیار ارزشمند است و سود خالص است.
غفر الله لی ولکم
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیانثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
علی جان!
یک حاجی در طواف داری به دهان/ یک حیدر در مصاف داری به دهان/ یک تیغ دو دم به دست داری آقا/ یک تیغ دو دم غلاف داری به دهان/
بسم الله الرحمن الرحیم
شرح حکمتها
۴۰۳/۴/۱۸ .۲محرم
💢 حکمت ۱۹۶ 💢
💠وَ قَالَ (علیه السلام):
لَمْ یَذْهَبْ مِنْ مَالِکَ مَا وَعَظَکَ.
امام علی علیه السلام میفرمایند: مالى که نابودى آن تو را پند مى دهد، از دست نرفته است.
✅از جهتی اموال انسان در هر صورت از دست رفتنی هستند.
🔺حکمت ۳۳۵:
لِکُلِّ امْرِئٍ فِی مَالِهِ شَرِیکَانِ الْوَارِثُ وَ الْحَوَادِث
هر کسی دو شریک در اموالش دارد،یکی وارثانش و دیگری حوادث.
❇️نکته ای که در این حکمت نهفته است آن است که انسان باید در مقابل هر خرج و هزینه ای که میکند، چیزی هم به دست بیاورد. اگر بنا باشد پول و سرمایه از دست برود و در قبال آن چیزی هم به دست نیاید، این خسران و زیان محض است ولی اگر در قبال از دست رفتن، تجربه و موعظه ای به دست بیاوریم این سود است.
✳️از جهتی نیز مال برای رسیدن به اهداف هزینه میشود:
گاهی مال برای معیشت مصرف میشود، گاهی برای رفاه، گاهی برای آموزش، گاهی برای بهداشت و سلامت، گاهی برای تفریح و نشاط و گاهی نیز برای تجربه و موعظه و پند.
مال اگر در مسیر درست مصرف شود هیچ جای نگرانی ندارد.
✅موعظه سرمایه گرانبهایی است که برای به دست آوردن آن باید هزینه کرد:
اینکه انسان تجربه ای کسب کند که به سبب آن بتواند مسیر آینده اش را درست تشخیص دهد و از خطرات آینده جان سالم به در ببرد یک سرمایه بزرگ است.
🔺ابن ابی الحدید میگوید دانشمندی فقیر در شهر بود در حالی که قبلا خیلی ثروتمند بود. از او پرسیدند ثروتت چه شد؟
گفت خرج کردم تا مردم را بشناسم و وقت را بشناسم.
گاهی چون طرف مقابلم را نشناختم ضرر کردم. ولی تجربه کردم برای مردم شناسی.
گاهی نیز در موقعیت بدی معامله کردم و ضرر دیدم، تجربه کردم که چه وقت معامله کردن سود دارد و این همه اش سود است و نه ضرر.
✅در غرر الحکم حکمت ۱۹۶ با اضافه ای آمده است:
لَنْ یَذْهَبَ مِنْ مالِکَ ما وَعَظَکَ وَحازَ لَکَ الشُّکْرُ
آنچه از مال تو از بین مى رود و تو را پند مى دهد در حقیقت از بین نرفته و جاى شکر دارد.
❇️نه تنها مال، بلکه هر حادثه ای که موعظه باشد سود است نه زیان:
از امام صادق علیهالسلام نقل است که؛
أَنَّهُ قَالَ فِی التَّعْزِیَةِ مَا مَعْنَاهُ
در معناى تسلیت دادن ـ فرمود:
إِنْ کَانَ هَذَا الْمَیِّتُ قَدْ قَرَّبَکَ مَوْتُهُ مِنْ رَبِّکَ أَوْ بَاعَدَکَ عَنْ ذَنْبِکَ فَهَذِهِ لَیْسَتْ مُصِیبَةً وَ لَکِنَّهَا لَکَ رَحْمَةٌ وَ عَلَیْکَ نِعْمَةٌ
اگر مرگ این میّت تو را به پروردگارت نزدیک یا از گناهت دور کرده باشد ، این مصیبت نیست ، بلکه براى تو رحمتى و نعمتى است.
وَ إِنْ کَانَ مَا وَعَظَکَ وَ لَا بَاعَدَکَ عَنْ ذَنْبِکَ وَ لَا قَرَّبَکَ مِنْ رَبِّکَ فَمُصِیبَتُکَ بِقَسَاوَةِ قَلْبِکَ أَعْظَمُ مِنْ مُصِیبَتِکَ بِمَیِّتِکَ إِنْ کُنْتَ عَارِفاً بِرَبِّکَ.
اما اگر مرگ او تو را پند نداده و از گناهت دور نکرده و به پروردگارت نزدیک نساخته باشد،مصیبتِ سخت دلى تو بزرگتر از مصیبتِ مرگ میّت توست ؛ اگر پروردگارت را بشناسى .
👈نکته:
دو مصداق از ضررهایی که سود هستند:
1⃣در مسائل مالی که گاهی انسان یک ضرری میکند ولی باعث درس و تجربه میشود، این ضرر سود خالص است.حضرت در نامه ۳۱ میفرماید:
الْعَقْلُ حِفْظُ التَّجَارِبِ، وَ خَیْرُ مَا جَرَّبْتَ مَا وَعَظَکَ
عقل، حفظ و نگهدارى تجربه هاست و بهترین تجربه هاى تو آن است که به تو اندرز دهد.
🔺در غرر الحکم فرمود:
فِی کُلِّ تَجْرِبَةٍ مَوْعِظَةٌ.
در هر تجربه ای پندی است.
🔺و در جای دیگر فرمود:
مَنْ قَلَّتْ تَجْرِبَتُهُ خُدِعَ.
کسی که تجربه اش کم است نیرنگ میخورد.
⏪کسی که تجربه اش کم است و موعظه ای از تجربیاتش نگرفته باشد در موارد بعدی هم دچار فریب میشود و باز هم ضرر میکند.
✳️خداوند زمین هایی دارد به نام "بِقاع منتقمه" که خداوند به سبب آنها سرمایه های آلوده به ربا و حق الناس و... را از بین میبرد. اگر انسان خودش این بلا سرش آمد یا در تاریخ و اطرافیانش دید این حادثه رخ داده است، باید درس بگیرد و این ضرر برای او سود باشد.
2⃣مصداق دیگری برای کلام حضرت اتفاقات سیاسی است.
شاید گاهی ما از اتفاقات سیاسی رضایت نداشته باشیم ولی اینها درسی میشوند که در آینده بهتر و با بصیرت و بینش بیشتری انتخاب کنیم. لذا خسارت های کوتاه مدتی که برای شخص یا جمع یا جامعه پیش می آید اگر منجر به تجربه شود، بسیار ارزشمند است و سود خالص است.
غفر الله لی ولکم