بسم الله الرحمن الرحیم شرح حکمتها ۴۰۳/۲/۲۵ . ۵ذیقعده
💢 حکمت۱۵۲ 💢
💠وَ قَالَ (علیه السلام): لِکُلِّ مُقْبِلٍ إِدْبَارٌ امام علی علیهالسلام میفرمایند: هر چیزى که روى مى آورد روزى پشت خواهد کرد.
💠وَ مَا أَدْبَرَ کَأَنْ لَمْ یَکُنْ و چیزى که پشت مى کند گویى هرگز نبوده است.
✅آمدن دلیل بر رفتن است: همین که چیزی همیشگی و ثابت نبوده بلکه به انسان رسیده است نشان میدهد برای ما نیز نخواهد ماند و از دست خواهد رفت. همین که انسان تاریخ تولدی دارد بهترین دلیل است بر اینکه او تاریخ وفاتی نیز خواهد داشت. خدا چون تاریخ تولد ندارد، تاریخ وفات هم ندارد لذا ازلی و ابدی است. دانستن این اصل در زندگی موجب آسودگی خاطر ما و از بین رفتن همّ و غم ما میشود ،چرا که میفهمیم زندگی حال حاضر ما از بین رفتنی است ،پی نباید برای چیز از بین رفتنی غصه خورد.
🔺حضرت در حکمت ۱۳۲ میفرمایند: إِنَّ لِلَّهِ مَلَکاً یُنَادِی فِی کُلِّ یَوْمٍ خدا را فرشته اى است که هر روز بانگ مى زند: لِدُوا لِلْمَوْتِ وَ اجْمَعُوا لِلْفَنَاءِ وَ ابْنُوا لِلْخَرَاب بزایید براى مردن، و فراهم آورید براى نابود شدن، و بسازید براى ویران گشتن.
⏪ آن چیز که زاییده میشود می میرد. آن چیزی که باید جمع آوری شود، فناء و نابودی خواهد داشت و آن چیزی که روزی ساخته میشود، روزی نیز ویرانه خواهد شد.
❇️«نعمت»و «پست و مقام» دو مصداق مهم این فرمایش حضرت هستند: نعمت هایی که به انسان میرسند در معرض زوال و ناپایداری اند. تا وقتی که هستند باید قدر آنها را دانست و از آنها استفاده بهینه کرد و شکر آن را به جا آورد ولی همین که میروند، باید کامل راضی و آماده رفتن آنها بود چرا که آمدنی رفتنی است. پست و مقام و مسولیت دولت است، دست به دست میشود تا به انسان برسد. معلوم است از دیگران گرفته شده تا به ما رسیده و ما باید وظیفه مان را درست انجام دهیم چرا که به زودی از ما هم گرفته میشود.
🔺در کتاب وقعة صفین دارد وقتی در مسیر صفین امیرالمومنین و یاران به مدائن و کاخ کسریی رسیدند یکی از اصحاب وقتی نگاهش به این خرابه ها افتاد این شعر را خواند: جَرَتِ الرِّیَاحُ عَلَى مَکَانِ دِیَارِهِمْ فَکَأَنَّمَا کَانُوا عَلَى مِیعَادٍ باد در این ویرانه در رفت و آمد است و گویا ساکنان این خانه با هم قراری داشته اند که به آنجا رفته اند. فَقَالَ عَلِیٌّ: «أَ فَلَا قُلْتَ: امام فرمود : چرا از قرآن نمیخوانی: کَمْ تَرَکُوا مِنْ جَنَّاتٍ وَ عُیُونٍ وَ زُرُوعٍ وَ مَقامٍ کَرِیمٍ وَ نَعْمَةٍ کانُوا فِیها فاکِهِینَ باغها و بوستانها، و کشتزارها و منازل عالى را رها کردند. و از ناز و نعمت فراوانى که در آن غرق بودند چشم پوشیدند. کَذلِکَ وَ أَوْرَثْناها قَوْماً آخَرِینَ فَما بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ وَ ما کانُوا مُنْظَرِینَ. چه بسیار و ما آن نعمتها را از قوم گذشته به قومى دیگر به میراث دادیم. و بر آن گذشتگان هیچ چشم آسمان و زمین نگریست و بر هلاکشان مهلت ندادند.
.
✅جمله وَمَا أَدْبَرَ کَأَنْ لَمْ یَکُنْ اشاره به این نکته است که وقتى نعمت ها به انسان پشت مى کنند آثارشان را با خود نیز مى برند به گونه اى که گاهى انسان تصور مى کند اینها هرگز وجود نداشته اند، زیرا اگر خودشان مى رفتند و آثارشان باقى مى ماند باز ادامه حیات آنها محسوب مى شد; مثلاً جوانى که مى رود، نیرو، قدرت، شادابى، شادمانى و نشاط و سایر آثار جوانى را با خود مى برد گویى هرگز نبوده است.
✳️نه تنها نعمت ها، بلکه نقمت ها و گرفتاری ها نیز شامل این حکمت میشوند. گرفتاری ها آمدنی اند، پس رفتن آنها قطعی است. اگر چند صباحی گرفتاری پیش آمد باید متوجه باشیم که این سختی ها رفتنی هستند و آنچه رفتنی باشد گویا هرگز نبوده.
📚داستان پادشاهی که در زمان ناراحتی بسیار بی قرار میشد او از وزیرش خواس تا ذکری به بیاموزد تا بیقراریش در سختی ها از بین برود، وزیر دانا دستور داد روی انگشتریش نوشتند: ان ذلک لا یدوم این نیز بگذرد. نگاه امیرالمؤمنین آرامش ساز است.
👈نکته: نتیجه ای که میتوان از این حکمت گرفت آن است که نباید روی مسائل ناپایدار توقف کرد. اموری که آمدنی و رفتنی هستند نه خودشان میمانند نه آثارشان. انسان باید روی امور باقی و ماندگار کار کند. انسان بایید به ملکاتش توجه کند. نعمت ها می آیند و میروند، پست و مقام می آید و میرود ولی آن چیزی که می آید و نمی رود ملکات و اخلاقیات ما هستند. اگر کسی ملکه ی احسان و خوش خلقی و تواضع پیدا کرد این ملکه تا ابدیت با او همراه خواهد بود ولی بقیه امور می آیند و میروند. دنبال کسب ملکات باشیم. کلمات ما تا ابد با ما همراه هستند حتی تا قیامت.
⁉️این سوال در علم کلام مطرح است که کسی که ۵۰ سال عمر میکند چرا باید تا ابد در آتش جهنم بسوزد؟ پاسخ این است که این شخص ۶۰سال گناه کرد ولی ملکه وجودی آن گناه شده واگر شصت هزار سال هم عمر کند باز مرتکب همین گناه خواهد بود.
اللهم کفّر عنّا سیّاتنا .
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیانثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
علی جان!
یک حاجی در طواف داری به دهان/ یک حیدر در مصاف داری به دهان/ یک تیغ دو دم به دست داری آقا/ یک تیغ دو دم غلاف داری به دهان/
بسم الله الرحمن الرحیم
شرح حکمتها
۴۰۳/۲/۲۵ . ۵ذیقعده
💢 حکمت۱۵۲ 💢
💠وَ قَالَ (علیه السلام): لِکُلِّ مُقْبِلٍ إِدْبَارٌ
امام علی علیهالسلام میفرمایند:
هر چیزى که روى مى آورد روزى پشت خواهد کرد.
💠وَ مَا أَدْبَرَ کَأَنْ لَمْ یَکُنْ
و چیزى که پشت مى کند گویى هرگز نبوده است.
✅آمدن دلیل بر رفتن است:
همین که چیزی همیشگی و ثابت نبوده بلکه به انسان رسیده است نشان میدهد برای ما نیز نخواهد ماند و از دست خواهد رفت.
همین که انسان تاریخ تولدی دارد بهترین دلیل است بر اینکه او تاریخ وفاتی نیز خواهد داشت. خدا چون تاریخ تولد ندارد، تاریخ وفات هم ندارد لذا ازلی و ابدی است.
دانستن این اصل در زندگی موجب آسودگی خاطر ما و از بین رفتن همّ و غم ما میشود ،چرا که میفهمیم زندگی حال حاضر ما از بین رفتنی است ،پی نباید برای چیز از بین رفتنی غصه خورد.
🔺حضرت در حکمت ۱۳۲ میفرمایند:
إِنَّ لِلَّهِ مَلَکاً یُنَادِی فِی کُلِّ یَوْمٍ
خدا را فرشته اى است که هر روز بانگ مى زند:
لِدُوا لِلْمَوْتِ وَ اجْمَعُوا لِلْفَنَاءِ وَ ابْنُوا لِلْخَرَاب
بزایید براى مردن، و فراهم آورید براى نابود شدن، و بسازید براى ویران گشتن.
⏪ آن چیز که زاییده میشود می میرد. آن چیزی که باید جمع آوری شود، فناء و نابودی خواهد داشت و آن چیزی که روزی ساخته میشود، روزی نیز ویرانه خواهد شد.
❇️«نعمت»و «پست و مقام» دو مصداق مهم این فرمایش حضرت هستند: نعمت هایی که به انسان میرسند در معرض زوال و ناپایداری اند. تا وقتی که هستند باید قدر آنها را دانست و از آنها استفاده بهینه کرد و شکر آن را به جا آورد ولی همین که میروند، باید کامل راضی و آماده رفتن آنها بود چرا که آمدنی رفتنی است.
پست و مقام و مسولیت دولت است، دست به دست میشود تا به انسان برسد.
معلوم است از دیگران گرفته شده تا به ما رسیده و ما باید وظیفه مان را درست انجام دهیم چرا که به زودی از ما هم گرفته میشود.
🔺در کتاب وقعة صفین دارد وقتی در مسیر صفین امیرالمومنین و یاران به مدائن و کاخ کسریی رسیدند یکی از اصحاب وقتی نگاهش به این خرابه ها افتاد این شعر را خواند:
جَرَتِ الرِّیَاحُ عَلَى مَکَانِ دِیَارِهِمْ فَکَأَنَّمَا کَانُوا عَلَى مِیعَادٍ
باد در این ویرانه در رفت و آمد است و گویا ساکنان این خانه با هم قراری داشته اند که به آنجا رفته اند.
فَقَالَ عَلِیٌّ: «أَ فَلَا قُلْتَ:
امام فرمود : چرا از قرآن نمیخوانی:
کَمْ تَرَکُوا مِنْ جَنَّاتٍ وَ عُیُونٍ وَ زُرُوعٍ وَ مَقامٍ کَرِیمٍ وَ نَعْمَةٍ کانُوا فِیها فاکِهِینَ
باغها و بوستانها، و کشتزارها و منازل عالى را رها کردند. و از ناز و نعمت فراوانى که در آن غرق بودند چشم پوشیدند.
کَذلِکَ وَ أَوْرَثْناها قَوْماً آخَرِینَ فَما بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ وَ ما کانُوا مُنْظَرِینَ.
چه بسیار و ما آن نعمتها را از قوم گذشته به قومى دیگر به میراث دادیم. و بر آن گذشتگان هیچ چشم آسمان و زمین نگریست و بر هلاکشان مهلت ندادند.
.
✅جمله وَمَا أَدْبَرَ کَأَنْ لَمْ یَکُنْ
اشاره به این نکته است که وقتى نعمت ها به انسان پشت مى کنند آثارشان را با خود نیز مى برند به گونه اى که گاهى انسان تصور مى کند اینها هرگز وجود نداشته اند، زیرا اگر خودشان مى رفتند و آثارشان باقى مى ماند باز ادامه حیات آنها محسوب مى شد; مثلاً جوانى که مى رود، نیرو، قدرت، شادابى، شادمانى و نشاط و سایر آثار جوانى را با خود مى برد گویى هرگز نبوده است.
✳️نه تنها نعمت ها، بلکه نقمت ها و گرفتاری ها نیز شامل این حکمت میشوند.
گرفتاری ها آمدنی اند، پس رفتن آنها قطعی است.
اگر چند صباحی گرفتاری پیش آمد باید متوجه باشیم که این سختی ها رفتنی هستند و آنچه رفتنی باشد گویا هرگز نبوده.
📚داستان پادشاهی که در زمان ناراحتی بسیار بی قرار میشد او از وزیرش خواس تا ذکری به بیاموزد تا بیقراریش در سختی ها از بین برود، وزیر دانا دستور داد روی انگشتریش
نوشتند:
ان ذلک لا یدوم
این نیز بگذرد.
نگاه امیرالمؤمنین آرامش ساز است.
👈نکته:
نتیجه ای که میتوان از این حکمت گرفت آن است که نباید روی مسائل ناپایدار توقف کرد. اموری که آمدنی و رفتنی هستند نه خودشان میمانند نه آثارشان. انسان باید روی امور باقی و ماندگار کار کند. انسان بایید به ملکاتش توجه کند.
نعمت ها می آیند و میروند، پست و مقام می آید و میرود ولی آن چیزی که می آید و نمی رود ملکات و اخلاقیات ما هستند. اگر کسی ملکه ی احسان و خوش خلقی و تواضع پیدا کرد این ملکه تا ابدیت با او همراه خواهد بود ولی بقیه امور می آیند و میروند.
دنبال کسب ملکات باشیم.
کلمات ما تا ابد با ما همراه هستند حتی تا قیامت.
⁉️این سوال در علم کلام مطرح است که کسی که ۵۰ سال عمر میکند چرا باید تا ابد در آتش جهنم بسوزد؟
پاسخ این است که این شخص ۶۰سال گناه کرد ولی ملکه وجودی آن گناه شده واگر شصت هزار سال هم عمر کند باز مرتکب همین گناه خواهد بود.
اللهم کفّر عنّا سیّاتنا
.