شرح حکمت 7 نهج البلاغه :: روزگارم #با

شرح حکمت 7 نهج البلاغه

پخش و دانلود صوت

۰۲/۰۹/۱۱

محمد کاظمی نیا

نظرات (۱)

۱۳ آذر ۰۲ ، ۰۹:۴۰

یار علی

بسم الله الرحمن الرحیم
شرح حکمتها
۱۴۰۲/۹/۱۱ ‌.۱۷جمادی

💢 حکمت ۷ 💢

⭕️و قال علیه السلام: وَ الصَّدَقَةُ دَوَاءٌ مُنْجِحٌ، وَ أَعْمَالُ الْعِبَادِ فِی عَاجِلِهِمْ نُصْبُ أَعْیُنِهِمْ فِی آجِلِهِمْ

🔶وَ الصَّدَقَةُ دَوَاءٌ مُنْجِحٌ
صدقه داروی شفا بخش و سودمند[مُنْجِحٌ] است.
صدقه یک معنای عام دارد که هر گونه کمک و تلاشی برای دیگران را شامل میشود. امام باقرعلیه السلام فرمود:
کُلُّ مَعْرُوفٍ صَدَقَةٌ
هر معروفی صدقه است.
وَ أَهْلُ الْمَعْرُوفِ فِی الدُّنْیَا هُمْ أَهْلُ الْمَعْرُوفِ فِی الْآخِرَةِ
اهل معروف دنیا ، در آخرت هم معروف هستند.
وَ أَهْلُ الْمُنْکَرِ فِی الدُّنْیَا هُمْ أَهْلُ الْمُنْکَرِ فِی الْآخِرَةِ
اهل منکر دنیا ، در آخرت هم اهل منکرند.
وَ إِنَّ أَوَّلَ أَهْلِ الْجَنَّةِ دُخُولًا إِلَى الْجَنَّةِ أَهْلُ الْمَعْرُوفِ
اولین گروهی که وارد بهشت میشود اهل معروف هستند.
وَ إِنَّ أَوَّلَ أَهْلِ النَّارِ دُخُولًا إِلَى النَّارِ أَهْلُ الْمُنْکَرِ.
واهل منکر اولین وارد شونده در دوزخند.
یک معنای خاص دارد که امور مالی را شامل میشود

💮دواء بودن صدقه هم جنبه مادی دارد هم معنوی:
از جهت مادی کسی که صدقه میدهد از بیماری های جسمی و بلایای طبیعی محفوظ میشود.
کافی باب الصدقه:
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع دَاوُوا مَرْضَاکُمْ بِالصَّدَقَةِ
بیمارانتان را با صدقه مداوا کنید
وَ ادْفَعُوا الْبَلَاءَ بِالدُّعَاءِ
بلا را با دعا دفع نمائید،
وَ اسْتَنْزِلُوا الرِّزْقَ بِالصَّدَقَةِ
و نزول رزق را بوسیلۀ صدقه بطلبید،
فَإِنَّهَا تُفَکُّ مِنْ بَیْنِ لُحِیِّ سَبْعِمِائَةِ شَیْطَانٍ
زیرا که صدقه رزق را از میان دو فکّ‌ هفتصد شیطان که همگى مانع وصول آنند رها میسازد.
(هفتصد شیطان میگویند نکن و تو صدقه میدهی)
وَ لَیْسَ شَیْ‏ءٌ أَثْقَلَ عَلَى الشَّیْطَانِ مِنَ الصَّدَقَةِ عَلَى الْمُؤْمِنِ
و هیچ چیز بر شیطان سنگین‌تر از صدقه بر مؤمن نیست.
وَ هِیَ تَقَعُ فِی یَدِ الرَّبِّ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى قَبْلَ أَنْ تَقَعَ فِی یَدِ الْعَبْدِ.
صدقه پیش از آنکه در دست بنده واقع شود، در دست خداى تبارک و تعالى قرار میگیرد.

☢ وسائل الشیعه:
عَنْ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ ع أَنَّ رَجُلًا شَکَا إِلَیْهِ إِنَّنِی فِی عَشَرَةِ نَفَرٍ مِنَ الْعِیَالِ کُلُّهُمْ مَرِیضٌ
مردی به امام کاظم(ع) شکایت کرد که همه ده نفر از خانواده من مریض هستیم،
فَقَالَ لَهُ مُوسَى ع دَاوِهِمْ بِالصَّدَقَةِ
امام فرمود با صدقه آن ها را درمان کنید.
فَلَیْسَ شَیْ‏ءٌ أَسْرَعَ إِجَابَةً مِنَ الصَّدَقَةِ
و چیزی نیست که سریع تر از صدقه اجابت شود و اثر کند.
وَ لَا أَجْدَى مَنْفَعَةً لِلْمَرِیضِ مِنَ الصَّدَقَةِ.
و چیزی مفیدتر از صدقه برای بیمار نیست.
درمان با صدقه باید زنده بشود البته روش مخصوص دارد.

🟡 شیخ صدوق در من لا یحضره الفقیه از امام صادق ع میفرماید:
و یُسْتَحَبُّ لِلْمَرِیضِ أَنْ یُعْطِیَ السَّائِلَ بِیَدِهِ
شایسته است بیمار با دست خود، صدقه به سائل بدهد.
وَ یَأْمُرَ السَّائِلَ أَنْ یَدْعُوَ لَهُ.
شایسته است بیمار با دست خود، صدقه به سائل بدهد و از او بخواهد برایش، دعا کند.

🟠 رفع مرگ با صدقه:
مَرَّ یَهُودِیٌّ بِالنَّبِیِّ ص فَقَالَ السَّامُ عَلَیْکَ
یهودی ای از کنار پیامبر(ص) گذر کرد و گفت: السّام علیک (مرگ بر تو).
فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص عَلَیْکَ
پیامبر خدا فرمود: «علیک (بر تو باد)».
فَقَالَ أَصْحَابُهُ إِنَّمَا سَلَّمَ عَلَیْکَ بِالْمَوْتِ قَالَ الْمَوْتُ عَلَیْکَ
یاران پیامبر(ص) گفتند: با مرگ، به تو سلام کرد و گفت: مرگ بر تو!
قَالَ النَّبِیُّ ص وَ کَذَلِکَ رَدَدْتُ
پیامبر(ص) فرمود: «من نیز همان گونه جوابش دادم».
ثُمَّ قَالَ النَّبِیُّ ص إِنَّ هَذَا الْیَهُودِیَّ یَعَضُّهُ أَسْوَدُ فِی قَفَاهُ فَیَقْتُلُهُ
پیامبر(ص) سپس فرمود: «گردن این یهودی را مار سیاهی، از پشت می گزد و او را می کشد».
قَالَ فَذَهَبَ الْیَهُودِیُّ فَاحْتَطَبَ حَطَباً کَثِیراً فَاحْتَمَلَهُ ثُمَّ لَمْ یَلْبَثْ أَنِ انْصَرَفَ
یهودی رفت و هیزم بسیاری جمع کرد و بر پشت خود نهاد. سپس زمانی نگذشت که بازگشت.
فَقَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ ص ضَعْهُ
پیامبر خدا به او فرمود: «بارت را زمین بگذار».
فَوَضَعَ الْحَطَبَ فَإِذَا أَسْوَدُ فِی جَوْفِ الْحَطَبِ عَاضٌّ عَلَی عُودٍ
او هیزم ها را زمین گذاشت.ناگهان مار سیاهی که در درون هیزم ها چوبی را به دندان گرفته بود، پیدا شد.
فَقَالَ یَا یَهُودِیُّ مَا عَمِلْتَ الْیَوْمَ
[پیامبر(ص)] فرمود: «ای یهودی! امروز، چه کرده ای؟».
قَالَ مَا عَمِلْتُ عَمَلًا إِلَّا حَطَبِی هَذَا احْتَمَلْتُهُ فَجِئْتُ بِهِ
گفت: جز جمع آوری این هیزم ها کاری نکرده ام، آن را بار پشتم کردم و آوردم،
وَ کَانَ مَعِی کَعْکَتَانِ فَأَکَلْتُ وَاحِدَةً وَ تَصَدَّقْتُ بِوَاحِدَةٍ عَلَی مِسْکِینٍ
در حالی که دو قرص نان، همراهم بود: یکی از آن دو را خودم خوردم و دیگری را به مسکینی صدقه دادم.
فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص بِهَا دَفَعَ اللَّهُ عَنْهُ
پیامبر خدا(ص) فرمود: «به خاطر همان، خداوند، [این مار سیاه را] از او دفع کرد»
وَ قَالَ إِنَّ الصَّدَقَةَ تَدْفَعُ مِیتَةَ السَّوْءِ عَنِ الْإِنْسَانِ.
و فرمود: «همانا صدقه، مرگ بد را از انسان برطرف می کند.

💮از جهت معنوی نیز صدقه بیماری دل را که بخل و خساست و طمع است را از بین میبرد.
《 لَن تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّىٰ تُنفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ؛ آل عمران - ۹۲ 》
شما هرگز به مقام نیکوکاران نخواهید رسید مگر از آنچه دوست می‌دارید و محبوب شماست در راه خدا انفاق کنید،

✴️ منجح بودن (سودمند بودن) صدقه نیز یک جنبه شخصی دارد یک عمومی:
صدقه برای خود شخص سودمند است چون تاثیرات مادی و معنوی دارد،
برای جامعه و فقرا نیز سودمند است چون مشکلات آنان را برطرف میکند.

💮بهمین دلیل است که فرموده اند ثروتمندان بیشتر انفاق کنند که مشکلات جامعه بیشتر حل شوند:
پیامبر صلی الله علیه و آله :
اَلْعَدْلُ حَسَنٌ وَلکِنْ فِى الاُْمَراءِ اَحْسَنُ،
عدالت نیکو است اما از دولتمردان نیکوتر،
وَ السَّخاءُ حَسَنٌ وَلکِنْ فِى الاَْغْنیاءِ اَحْسَنُ،
سخاوت نیکو است اما از ثروتمندان نیکوتر؛
اَلْوَرَعُ حَسَنٌ وَلکِنْ فِى الْعُلَماءِ اَحْسَنُ،
تقوا نیکو است اما از علما نیکوتر؛
اَلصَّبْرُ حَسَنٌ وَلکِنْ فِى الْفُقَراءِاَحْسَنُ،
صبر نیکو است اما از فقرا نیکوتر،
اَلتَّوبَةُ حَسَنٌ وَلکِنْ فِى الشَّبابِ اَحْسَنُ،
نیکواست اما از جوانان نیکوتر
اَلْحَیاءُ حَسَنٌ وَلکِنْ فِى النِّساءِ اَحْسَنُ؛
و حیا نیکو است اما از زنان نیکوتر.

🔻نکته: عظمت صدقه:
إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى یَقُولُ
خداى تبارک و تعالى مى‌فرماید:
مَا مِنْ شَیْ‏ءٍ إِلَّا وَ قَدْ وَکَّلْتُ بِهِ مَنْ یَقْبِضَهُ غَیْرِی إِلَّا الصَّدَقَةَ
هیچ چیزى نیست مگر کسى را گماشته‌ام که آن را دریافت کند مگر صدقه که آن را خود به دست خودم به سرعت مى‌گیرم.
فَإِنِّی أَتَلَقَّفُهَا بِیَدِی تَلَقُّفاً حَتَّى إِنَّ الرَّجُلَ لَیَتَصَدَّقُ بِالتَّمْرَةِ
تا جایى که مردى یک خرما و یا قسمتى از آن را صدقه مى‌دهد،
أَوْ بِشِقِّ تَمْرَةٍ فَأُرَبِّیهَا لَهُ کَمَا یُرَبِّی الرَّجُلُ فَلُوَّهُ وَ فَصِیلَهُ
من آن را پرورش مى‌دهم آن‌سان که مرد بچه شتر از شیر جدا شده خود را پرورش مى‌دهد
فَیَأْتِی یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ هُوَ مِثْلُ أُحُدٍ وَ أَعْظَمُ مِنْ أُحُدٍ.
وقتى در روز قیامت مى‌آید آن دانه خرما و پاره‌اى از آن همانند کوه احد یا بزرگتر از آن شده است.

🟡 صدقه را با دست پرداخت کردن:
یکی از نکاتی که در روایات به آن اشاره شده آن است که انسان شخصا صدقه را به فقیر بدهد تا هم اوضاع مالی او را ببیند و اگر از دستش بر می آید کار بیشتری بکند،
هم از دیدن فقر او، نعمت های خدا را به خودش بیشتر ببیند:

🔶وَ أَعْمَالُ الْعِبَادِ فِی عَاجِلِهِمْ نُصْبُ أَعْیُنِهِمْ فِی آجِلِهِمْ
تمام اعمال بندگان در دنیای زودگذر، فردای قیامت مقابل چشمان آنان قرار داده میشود.

🟠 یکی از حقایق معاد رو به رو شدن انسان با اعمال خویش است: هر کرداری که انسان انجام می‌دهد، خواه خوب باشد ، خواه بد، یک صورت دنیوی دارد که ما آن را مشاهد می‌کنیم، و یک صورت اخروی که هم اکنون در دل و نهاد عمل نهفته است، و روز رستاخیز پس از تحولات و تطوراتی که در آن رخ می‌دهد، شکل کنونی و دنیوی خود را از دست داده و با واقعیت اخروی خود جلوه می‌کند،
و موجب لذات و شادمانی، و یا عامل آزار و اندوهی می‌گردد.

🔴 بحث تجسم اعمال در قرآن:
《 فَمَن یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّة خَیْراً یَرَهُ * وَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّة شَرًّا یَرَهُ》
هرکس به اندازه سنگینى ذره اى کار نیک کند آن را مى بیند و هرکس به قدر ذره اى کار بد کند نیز آن را خواهد دید.
و آیه بعدی :
《 یَوْمَ تَجِدُ کُلُّ نَفْسٍ مَا عَمِلَتْ مِنْ خَیْرٍ مُحْضَرًا؛ آل عمران - ۳۰》
روزی که هر شخصی کار نیکو کرده همه را پیش روی خود حاضر بیند و آنچه بد کرده؛ آرزو کند که ای کاش میان او و کار بدش به مسافتی دور جدایی بود!

🟤 محتضر را محتضر میگویند چون ملک الموت حاضر است و بسیار نادیدنی ها را می بیند:
شخصی میگوید من همراه امام حسن داشتم حرکت میکردم:
کنتُ مَعَ اَلْحَسَنِ.
دیدیم که:
اِمْرَأَةٌ تَبْکِی خَلْفَ جَنَازَةٍ
فردی پشت جنازه گریه می کرد و می گفت:
وَ تَقُولُ یَا أَبَتَاهْ مِثْلُ یَوْمِکَ لَمْ أَرَهُ
پدر جان من مثل این روز را هرگز ندیده بودم.
فَقَالَ بَلْ أَبُوکَ مِثْلَ یَوْمِهِ لَمْ یَرَه
پدرت هم چنین روزی را ندیده بود.

💮 شیخ بهایی در کشکول میگوید شخصی در حال مرگ بود هر چه به او شهادتین تلقین میدادند میگفت:
یا رُبَّ قائِلةٍ یَوما و قَدْ تعِبَتْ /
اَیْنَ الطَّریقُ اِلى حَمّامِ مَنْجابٍ
کجاست آن زن خسته که آدرس حمام را میپرسید؟
زنی از او آدرس حمام پرسیده بود و او فکر خیانت به سرش زده ،حال که میمیرد تمام آن لحظات از جلوی چشمش عبور میکند.

✴️درروایت داریم ملکی به نام رومان وارد قبر میشود و به میت میگوید تمام حسنات و سیئات را بنویس.
خوبی ها را که نوشت میگوید از نوشتن بدی ها در مقابل تو خجالت میکشم، به او گفته میشود:
أَ فَلَا کُنْتَ تَسْتَحْیِی مِنْ خَالِقِکَ حَیْثُ عَمِلْتَهَا فِی الدُّنْیَا
ایا تو در دنیا با عمل بد خود از خدا خجالت نکشیدی
وَ الْآنَ تَسْتَحْیِی مِنِّی؟!!
و اکنون از من خجالت می کشی!
یُعَلِّقُهَا فِی عُنُقِهِ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ
و بعد هم این نامه به گردن او آویخته میشود تا قیامت.
بعد فرمود این معنای آیه قرآن است:
《 وَ کُلَّ إِنسانٍ أَلْزَمْناهُ طائِرَهُ فِی عُنُقِهِ؛ اسری - ۱۳ 》
و هر انسانى، اعمالش را بر گردنش آویخته‌ایم.

اللهم اجعل ذنوبنا مغفوره

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.

نام *

پست الکترونيک

سایت یا وبلاگ

پیام *

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

یا ، یا ، ، <strike> یا <s>، ، ، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، ، ، <a href="" title="">، ، <div align="">

کد امنیتی *

ارقام فارسی و انگلیسی پذیرفته می‌شوند

نظر بصورت خصوصی ارسال شود

پست الکترونیک برای عموم قابل مشاهده باشد

روزگارم #با_کـــریمان طی شده...

مدد ز غیر تو ننگ است یا علی مددی