علی جان!
یک حاجی در طواف داری به دهان/
یک حیدر در مصاف داری به دهان/
یک تیغ دو دم به دست داری آقا/
یک تیغ دو دم غلاف داری به دهان/
طبقه بندی موضوعی
-
شرح خطب نهج البلاغه
(۳۰۷) -
سخنرانی
(۳۵) -
شعر
(۲) -
سخنرانی امام زمانی
(۱۱) -
صحیفه سجادیه
(۹) -
شرح نامه های نهج البلاغه
(۱۵۶) -
شرح حکمت های نهج البلاغه
(۳۴۷) -
پیامبر در نهج البلاغه
(۱) -
عکسنوشته نهج البلاغه
(۴) -
پادکست صوتی
(۴)
خلاصه آمار
بایگانی
- شهریور ۱۴۰۳(۱۷)
- مرداد ۱۴۰۳(۱۰)
- تیر ۱۴۰۳(۱۵)
- خرداد ۱۴۰۳(۳۰)
- ارديبهشت ۱۴۰۳(۱۹)
- فروردين ۱۴۰۳(۱۴)
- اسفند ۱۴۰۲(۲۱)
- بهمن ۱۴۰۲(۳۴)
- دی ۱۴۰۲(۳۵)
- آذر ۱۴۰۲(۳۳)
- آبان ۱۴۰۲(۲۲)
- مهر ۱۴۰۲(۳)
- شهریور ۱۴۰۲(۱۰)
- مرداد ۱۴۰۲(۱۲)
- خرداد ۱۴۰۲(۱۵)
- ارديبهشت ۱۴۰۲(۲۸)
- فروردين ۱۴۰۲(۱۳)
- اسفند ۱۴۰۱(۱۸)
- بهمن ۱۴۰۱(۷)
- دی ۱۴۰۱(۸)
- آذر ۱۴۰۱(۱۹)
- آبان ۱۴۰۱(۱۹)
- مهر ۱۴۰۱(۲۵)
- شهریور ۱۴۰۱(۲۰)
- مرداد ۱۴۰۱(۱۹)
- تیر ۱۴۰۱(۱۰)
- خرداد ۱۴۰۱(۳۷)
- ارديبهشت ۱۴۰۱(۳۶)
- فروردين ۱۴۰۱(۶)
- اسفند ۱۴۰۰(۲۸)
- بهمن ۱۴۰۰(۱۸)
- دی ۱۴۰۰(۲۲)
- آذر ۱۴۰۰(۲۰)
- آبان ۱۴۰۰(۱۶)
- مهر ۱۴۰۰(۳۴)
- شهریور ۱۴۰۰(۲۲)
- مرداد ۱۴۰۰(۱۶)
- تیر ۱۴۰۰(۳۶)
- خرداد ۱۴۰۰(۲۵)
- ارديبهشت ۱۴۰۰(۲۳)
- فروردين ۱۴۰۰(۱۰)
- اسفند ۱۳۹۹(۱۱)
- بهمن ۱۳۹۹(۲۲)
- دی ۱۳۹۹(۳۷)
آخرین مطلب
-
۰۳/۰۶/۲۱شرح حکمت 228 نهج البلاغه
-
۰۳/۰۶/۲۱شرح حکمت 227 نهج البلاغه
-
۰۳/۰۶/۲۱شرح حکمت 226 نهج البلاغه
-
۰۳/۰۶/۲۱شرح حکمت 225 نهج البلاغه
-
۰۳/۰۶/۲۱شرح حکمت 224 نهج البلاغه
-
۰۳/۰۶/۲۱شرح حکمت 223 نهج البلاغه
-
۰۳/۰۶/۲۱شرح حکمت 222 نهج البلاغه
-
۰۳/۰۶/۲۱شرح حکمت 221 نهج البلاغه
-
۰۳/۰۶/۲۱شرح حکمت 220 نهج البلاغه
-
۰۳/۰۶/۱۹شرح حکمت 219 نهج البلاغه
بسم الله الرحمن الرحیم
شرح خطبه ها
۱۴۰۱/۷/۲ - ۲۷صفر
💢 خطبه ۱۲۹ 💢
در باب مکیال و میزان
این عنوان و موضوع به محتوای کلام ربطی ندارد. توصیه مکیال و میزان منع از کم فروشی و دقت و توجه در کسب و کار است.
اما در محتوای خطبه دیده نشده.
الا یک جمله «اَینَ المُتَوَرِعُونَ فی مَکاسِبِهم » کجا هستند کسانی که در کسب خود رنج و سختی دارند ، که این جمله باز هم ربطی ندارد.
برخی گفته آند: شاید سید رضی خطبه ی طولانی تری را حذف کرده ،بخشی را آورده که آن موضوع در این بخش نیست.
برخی دیگر : لفظ میزان و مکیال نیامده ولی خبر به حضرت رسیده مردم کم فروشی و گران‌فروشی میکنند این خطبه را ایراد فرموده ، نه اینکه لفظ کیل در آن باشد.
برخی دیگر گفته آند: سید رضی از باب تقیه این جمله را آورده ، چون حضرت یک طعنه ای به خلفا ی قبلی میزند ، سید برای اینکه کتاب سانسور نشود عنوان گذاشته که مباحث اخلاقی ست.اما این قول نمی‌تواند قوی باشد.
در هر صورت عنوان و محتوای خطبه ارتباط خاصی باهم ندارند.
💠عبادَ الله اِنکم و ما تَأمُلُونَ مِن هذهِ الدنیا اَثویاءُ مُؤَجَلون
ای بندگان خدا ، هر چه را در دنیا انتظار و آرزوی آنرا دارید [ تأمُلُون]
( انسان با آرزو و آمال ، اهداف زنده است)
شما در دنیا با آرزوها میهمانانی هستید [اَثویاء] که اجل پیش روی شماست.
💠و مَدینُونَ مُقتَضَوُن ، اجلٌ مَنقوص ، وعملٌ محفوظ
بدهکاری هستید [ مدینون] که از شما طلب
بدهی شده است، بدهی خود را که به گردن دارید قضیٰ کنید.
اجل و مدت زندگی شما نقص دارد [منقوص] و عمل شما محفوظ است.
برای انسان در دنیا دو تشبیه آورده:
اولا میهمانی که علم ذاتی دارد باید برود. وبدهی خود ( عمر) را باید بدهد.
اگر نتوانست تمام بدهی را یکباره پرداخت کند.کم کم ادا میکند. هر روز با هر نفسی که میگذرد پرداخت عمر است.
ثانیاً میهمانیی که عملکرد او در میهمانی محفوظ میشود و فردا روزی به آن رسیدگی میشود.
🔺نکته : « اَثویاءُ مؤَجَلون »
میهمان هر جا که پا گذاشت دغدعه ی غذایی ندارد.برای او مهیاست. و ما در این دنیا میهمان و صاحبخانه آن خدایی که با لطف و کرم رزق را میرساند.( زشت است در خانه ی میزبان کریم لقمه نان و پنیر برده شود مبادا اینکه غذا ندهد یا نرسد.) او به شما روزی خواهد داد نگران آن نباشید.
💠فرُبَّ دائِبٕ مُضَیِّعٌ ، و رُبَّ کادحٕ خاسِر
چه بسیار افرادی که در تلاش خود مداومت [دائب] میکنند ، اما کار و تلاش آنها ضایع شده [ مضَیع] و چه بسیار زحمت و رنجی [کادح] که در پایان زبان دیده آند.
(ضرب المثل ، گاو نُه من شیر ده)
حکایت جوینده یابنده ست همیشه صادق نیست. چون با ریا و نفاق همراه بوده هیچکدام مورد قبول واقع نشده است.
در تجارت مادی، هر چه دویدن و تلاش بیشتر باشد ، ( رسم الهی ست) سود بیشتری کسب می کند. اما در امور معنوی نیات هستند که اعمال را به تباهی می کشند.
یکی از نیت های روزه استمرار در روزه هست ، اگر در میانه روزه با جدیت نیت افطار کند و بعد از آن چیزی هم نخورد روزه باطل است.
(نیت در عمل مهم است) نیت درست نباشد عمل زیاد بدرد نمی‌خورد.
💠و قد اَصبَحتُم فی زَمَنٕ لا یَزدادُ الخیرُ فیهِ الااِدباراًوالشَرُّ فیهِ اِلا اِقبالاً
ای مردم روزگاری را سپری کردید و در زمانی قرار گرفتید که خیر و برکت بشما پشت کرده [اِدبار] و فتنه و شر بشما روی کرده است.
این خطبه در اوایل حکومت از حضرت صادر شده و هنوز حال و هوای خلفای قبل در جامعه هست.
💠والشیطانُ فی هَلاکِ الناسِ الا طَمَعا فهذا اَوانٌ قَویَت عُدَّتُهُ
و شیطان در هلاکت و گمراهی مردم طمع کرده .واین دورانی که عده و عُده شیطان زیاد شده ، و هر روز بجای اینکه رو به اضمحلال برود قویتر شده و دین رو به ضعف گذاشته است.
💠و عَمَّت مَکیدَتُهُ، و اَمکَنَت فَریسَتُهُ
مکر و فریب ،عمومی و همه گیر شده و خوبان هم در جایی لغزش پا پیدا کردند.
از بس که شیطان در متن زندگی و جامعه پا باز کرده و وارد شده خوبان هم از شیطان رکب می خورند.
و شکار کردن [فریستُه] برای شیطان آسان شده .
اگر مال حرام وارد زندگی شود ، خدا باوری ، دین مداری همه از بین میرود و شکار شدن آسان میگردد.
💠اِضرِب بِطَرفِکَ حیثُ شِئتَ منَ الناسِ
چشم و نگاه خود را[طَرفِک] به هر طرف که میخواهی بچرخان [اضرب]
💠فهَل تُبصِرُ الّا فقیراً ، یُکابِدُ فقرا
آیا مردم را بغیر از این چهار حالت می بینی ؟!
مردم به شرایط خاصی دچار شدند که یکی از این چهار حالت نیست.
۱- فقری که با تحمل رنج [یکابِد]فقر خود را پشت سر می گذارد. فقر تحمیلی که هر لحظه امکان طغیان دارد که احکام دین را زیر پا بگذارد. فقری که از هر دری آمد از در دیگر ایمان میرود.(غیراز آن فقری ست که با انتخاب و اختیار انتخاب میشود. زاهدانه است)
💠اَوغنیاً بَدَّلَ نعمةَ اللهِ کفراً
۲- متمولی که نعمتهای الهی را کفران می ورزد .« اِنَّ آلانسانَ لَیَطغیٰ اَن رَاهُ استَغنیٰ » با نعمت ها ،طغیان و کفران ورزیدند.
💠اَو بخیلاً اِتخَذَ البُخلَ بحقِ اللهِ وَفراً
۳- بخیلی که خود می خورد و به دیگران انفاق نمی کند. بخل آنها به مال الله و حق الله است.
تصور میکنند اگر مال الله را انجام ندهند (عدم خمس و زکات) مال آنها زیاد میشود[وفرا]
در حالیکه اشتباه می کنند گرچه زمان طول هم بکشد ( زمان مهم نیست) حتما وعدهٔ الهی محقق میشود.
💠اَو مُتمَرِداً کاَنَّ باذنیه عن سمعِ المَواعِظ وقرا
۴- گروه متمردی که از دین برگشته و سرکش شدند ، گویا سنگینی در گوش آنها قرار دارد که هیچ‌یک از مواعظ را نشنوند.
✅ با تمام زحمات امیرالمومنین ،همه انحرافات اصلاح نشد و به آن ریل اصلی خود، اسلام نبوی برنگشت. با مردم لجوج و متعصبی که موعظه پذیر نبودند.
حتی اگر کسی گنهکار باشد موعظه پذیر بودن امید نجاتی در آن هست.اما بدتر از آن نشنیدن موعظه است. که در جهل مرکب می ماند.
💠اَینَ خیارُکم و صُلَحاؤکم و اَحرارُکم و سَمحاؤُکم
کجا هستند خوبان و صالحان شما ، آزاد مردان و سخاوتمندان [سُمحاء] بخشندگان شما.
خوبان جامعه کجا هستند، آنها هم از بین رفتند یا تحت تاثیر بدان قرار گرفته آند.(هر دو حالت آن بد است) انقدر بدان جامعه زیاد باشند، وای بر حال جامعه ایی که خوبان باشند و حرفی نزنند و در برابر منکرات موضع نگیرند.
💠واَینَ المُتَوَرِعُونَ فی مَکاسِبِهِم ، والمُتَنَزِهونَ فی مَذاهِبِهِم ؟
کجا هستند آنان که در کسب و کار خود ورع دارند.[مُتورع]
کاسب باید مرحله ای بالاتر از تقوا داشته باشد ، نزدیک حرام نرود. (غش در معامله ، کمفروشی ، قسم دروغ، عهد سکنی ، عدم ربا، )
کجایند پاکان و آنان که در عقاید و در رفت و آمد خود [مذاهب] نزهیند [متنزه]
در عملکرد و باورها ، در آمد و شد ها ، انسان منزهی هستند.
💠اَلیسَ قد ظَعَنوا جمعیاً عن هذهِ الدنیاَ الدنیَّةِ
خوبان و بدان آیا با هم از دنیا نرفتند ؟
عمر آنها به پایان نرسید و همه کوچ نکردند؟!
💠والعاجلَةُ المُنَقَصَه
آیا از این دنیای زود گذر گلوگیرو ناگوار [منقصَه] نرفتند ، شما هم می روید .
چرا چنین در مقابل وظائف کوتاهی می کنید؟!
💠وهَل خُلِفتُم (خُلِقتُم )الا فی حُثالَةٕ لا تَلتَقی بذَمِهِم الشَّفَتانِ
آیا باقی نماندید. ( یا) آیا خلق نشدید ، مگر در میان افراد پست و کم ارزش [حُثاله]
آنقدر این افراد پست هستند که حتی در مذمت آنها لبهای خود را بحرکت درآورده و در مورد آنها حرف بزنم [تَلتقی شَفَتان]
گاهی راه مقابله با بدی بی اعتنایی به آنهاست.
💠استِثقاراً بِذَِمهِم ذِهاباً عن ذِکرِهِم
تا آنها را کوچک کرده و قدر آنها را پایین آورم.
تا یاد آنها را از ذهن‌ها پاک کنم.
( گاهی امور هر چه تکرار شود به آن ارزش دادن است)
💠فانا لله و آنا الیه راجعون
آیا شما باقی نماندید در دورانی که مردم آن بقدری پست هستند که من در مورد آنها حتی نمیخواهم حرف بزنم.
جامعه ای که خوبان آن یا نیستند یا اثر گذار نیستند فاتحه ی آن جامعه را باید خواند.
✅ در قبال هر انتقادی ، راهکاری باید باشد ، در کنار درد ، باید درمانی باشد.
خلفا بلای بیشماری برسر جامعه آورده و به انحطاط کشیدند ، حتی از دین پوستهٔ ظاهری هم باقی نمانده بود.
💠ظَهَرَ الفسادُ فلا مُنکِرٌ مُغَیَّر
فساد آشکار شده در حالیکه انکار کننده ای نیست که از فساد بیزار و قیام کند و فساد را تغییر بدهد.[مبدل]
عجب اوضاع بدی شده اما کسی برای تغییر آن وارد نمیشود.
💠زاجرٌ مُزدَجَر
منع کننده ای نیست که فساد را منع کند
💠اَفَبِهذا تُریدونَ اَن تَُجاوِرواللهَ فی دارِ قدسِهِ
آیا با این اعمال می خواهید در بهشت همسایه و همجوار خدا در آن سرای قدسی باشید.
با اعمال دست و پا شکسته فردی ، نه اجتماعی ، عمل خلاف فراگیری که برای ان هیچ مانعی نیست. پس ، از همجواری هم خبری نیست.
💠و تکونُوا اَعَزٌ اَولیائِهِ عندَهُ
آیا با این اعمال میخواهید عزیز ترین اولیای خدا باشید؟!
💠هیهات لا یُخدَعُ اللهُ عن جَنَتِهِ
هرگز خداوند نسبت به بهشت خود فریب نمی‌خورد. شاید بتوان با ظاهر سازی دیگران را فریب داد اما در مورد بهشت ، خدا فریب نمی‌خورد.
💠لیسَ الایمانُ باالتَّجَلی و التَمَنیٰ
ایمان به این نیست که خود را بیارایید
(انگشتر ، تسبیح ، محاسن) با آرزو کردن و ایکاش با اولیا بودن هم نیست.
نه به ظاهر سازی و نه به آرزو کردن است ، بلکه ایمان باید در عمق جان نفوذ کند و از طرفی اعمال انسان بر آن گواهی بدهد.
💠ولا تَنالُ مرضاتُهُ الا بطاعَتِه
هیچکس به قرب و رضایت الهی نمیرسد مگر با اطاعت
🔺راهکار حضرت :
بعد از جامعه شناسی ، و شناخت فضای کلی ، و بازگو کردن درد جامعه ، درمان آن، امر به معروف و نهی منکر متمسک شدن است که جامعه رشد می کند. و به هر میزان کم شود انحراف و بی بند و باری در آن کم میشود.
قبل از امر به معروف به دیگران در صدد اصلاح خود باشید. قبل از دیگران توصیه به ترک گناه شوند ابتدا خود گناه را ترک کنید.
✅ امر بمعروف وظیفه شخصی هر کسی هست حتی اگر گناه کند.
ولی شرط کمال امر به معروف اینست که خود قبل از دیگران عامل باشد. بعد به دیگران توصیه شود.
💠لَعنَ اللهُ الامِرینَ بالمعروفِ التارِکینَ لهُ
خدا لعنت کند کسانیکه امر بمعروف میکند ، اما خود به آن عمل نمیکند. همان معروف را ترک میکند.
💠والناهینَ عنِ المنکرِ العامِلینَ بهِ
خدا لعنت کند کسانی که ناهی منکرند اما خود به آن عاملند ، هر فسادی از دستشان برآید وارد میشوند. هر دو گروه ملعونند.
✅ یکی از اصول امر بمعروف اینست که باید با علتها مبارزه کرد نه با معلول‌ها.
اللهم زین اخلاقنا بالقرآن