💠مَا المُبتلیٰ الذی قدِ اشتَدَّت بهِ البلاء باَحوَجَ الیَ الدعاءِ منَ المُعافی الذی لا یَأمنُ البلاء کسی که مبتلا به گرفتاریها ی شدید است محتاج تر به دعا نیست از آن کسی که در حالت آسایش است [ گرفتار نیست]. زیرا امروز در راحتی ست اما از بلا ایمن نیست.
در ابتلائات [ بیماری ، نداری ، ...] از دیگران درخواست دعا میکند اما کمتر کسی متوجه میشود که در عافیت و عدم گرفتاری نیازمند به دعا و توسل است. زیرا هر آن در خطر است که تیر غیب گرفتاری به سمت او شلیک شود.
آن کسی که غرق در بلاست ،گرغتاری را بجان خریده ،چه بسا شخص در آسایش نیاز بیشتر به دعا دارد و نمیداند حد بلای او چقدر است و چه خطری در انتظار اوست. عمیقتر به دعا احتیاج دارد اما این مورد در غفلت مانده.
« ُتقدِموا بالدعاءقبلَ نزولِ البلاء» قبل از اینکه به بلایی گرفتار شوی ، از قبل آن دعا کن. دعای قبل از گرفتاری در روایات هم اکیداً توصیه شده.
امام صادق علیه السلام : اگر شخصی در تنگی، مشکل حل کند و در عافیت و آسایش هم با خدا باشد و دعا کند. دو ویژگی برای او دارد. ۱- از رسیدن به سختی باز میدارد. ۲- در نزول بلا حل و رفع شدن آن آسانتر میشود.
آن کس که دچار گرفتاری نشده نیازمند تر است از آن کسی که در گرفتاریست. چون نمی داند چه بلایی در انتظار اوست.
💢 حکمت ۳۰۳ 💢
💠الناسُ ابناءُ الدنیا ولا یُلامُ الرجل َ علیٰ حبّ اُمِّهِ مردم فرزندان دنیا هستند ،نباید شخصی را بخاطر دوست داشتن مادرش ملامت کرد.
دنیا و سرزمینی که زندگی میکند تشبیه زیبایی به مادر شده. این دوست داشتن در سرشت او نهفته است. که مادر را دوست بدارد.
نکته: ۱-این تشبیه دنیا به مادر و نهایت وابستگی و اوج نیاز فرزند به مادر. ممکن نیست در دنیا بدون دنیا رشد کرد. باید در دنیا مشغول بود و از دنیا بهره گرفت و دنیا را نردبان ترقی و صعود قرار داد.
۲- این حکمت اشاره به محبت فطری انسان نسبت به دنیا دارد. کسی دوست داشتن مادر را آموزش نمی دهد. [ فطریست] در درون علاقه را می یابد.و سرکوب شدنی هم نیست. آنچه منع شده زیاده روی آنست. محبت افراطی آنست. محبت غیر عاقلانه است. اصل بهره مندی از دنیا فطری و بدون ملامت ، ولی مقابل زیاده روی آن را باید گرفت.
💢 حکمت ۳۰۴💢
💠انَّ المسکینَ رسولُ اللهِ فمَن مَنعَهُ فقد منَعَ اللهَ و مَن اَعطاهُ فقد اَعطَی الله بدرستیکه آن شخصی که در نزد تو از فقر ابراز کمک خواهی میکند فرستادهٔ خداست. آن مسکین فرستاده ی خداست باید گرامی بدارید.
کسی که از او دریغ و او را دلسرد کند، دست رد به سینهٔ او بزند خدا را منع کرده. و اگر او را عطایی دهد خدا را عطا کرده. جزای خیر او با سائل نیست بلکه خدا به احسن وجه پاسخ خواهد داد.
« مَن ذالذی یُقرضُ اللهَ قرضاً حسنَاً فیُضاعِفَهُ له اَضعافاً کثیرَةً والله یَقبضُ و یَبسُطُ بقره - ۲۲۷» کسی که به بندگان خدا کمک میکند بخدا کمک کرده ،خدا که قرض نیاز ندارد. از شما طلب قرض کرده در حالیکه تمام گنجینه و خزاین آسمان و زمین در اختیار خداست. خدا خواسته تو را ارتقا دهد عامل رشد تو را در در این ایثار قرار داده.
روایت: خدا برای هر کاری ملکی انتخاب کرده بواسطه آن ملک عمل را انجام میدهد جان هر کسی را بواسطه ملک میگیرد. اما یک کار را بشخصه خدا میگیرد و آن صدقه است. « انّی اَتَکَفُها بیَدی » خود با دست قدرت صدقه را می گیرم.
امام سجاد علیه السلام : در کمک به سائل سه عمل مختلف انجام میداد. الف) گاهی دست سائل می بوسید، چون این دست سائل با دست خدا گره خورده، او فرستاده شدهٔ خداست.
ب) گاهی پول را می بوسید و بر پیشانی می گذاشت. چون قبل از سائل پول را خدا گرفت به دست سائل داد متبرک به دست خدا شده.
ج) گاهی دست خود را می بوسید. چون قبل از سائل خدا دست مرا گرفت. قبل از اینکه به سائل برسد به خدا رسیده.
« ما عندَکم یَنفَد و ما عنداللهِ باقٕ ولنجزیَنَّ الذین صبروا اجرَهم باَحسَنِ ما کانوا یعملون نحل - ۹۶» آنچه در نزد شماست تمام شدنی و آنچه نزد خدا ست بقا دارد.
💢 حکمت ۳۰۵ 💢
💠ما زَنیٰ غیورٌ قطُّ شخص غیرتمند هیچگاه به سراغ عمل زشت زنا نمیرود.
رابطه بین غیرت و عدم زنا: انسان غیور تنفر دارد از اینکه اغیار به حریم او ورود پیدا کند. غیور اجازه نمیدهد و خود هم به حریم کسی وارد نمیشود. و زنا وارد حریم شدن است.
غیرت یکی از فضایل بزرگ اخلاقی است. « انَّ اللهَ غیورٌ و یُحبُّ کلَ غیور و لِغیرَتهِ حرَّمَ الفواحش » خدا غیور است و هر غیرتمندی را دوست دارد. و بخاطر غیور بودن یکسری از امور را حرام کرده. بندگان را دوست داشت و برآنها متعصب بود کارهایی را ممنوع کرد.
جبرئیل به پیامبر فرمود: جفعر طیار به این مقام رسید و طیار شد از سه جهت:
۱- در تمام دوران حتی در جاهلیت دچار گناه نشد.چون غیور بود. ۲- عدم شرب خمر او حتی در دوره جاهلیت، چون عزیز و عزتمند بود. ۳- هیچگاه دروغ نگفت چون انسان شریفی بود. شریف دروغ را کسر شأن خود میداند.
💢 حکمت ۳۰۶ 💢
💠کفیٰ بالاَجلِ حارِساً برای حفاظت و نگهبانی انسان مرگ کافیست. همین که مرگ قطعی آدمی در فلان مکان و فلان ساعت مقرر شده ، خود بهترین نگهبان است.
در هیچ حادثه ای و پیشامد نمیتواند ضرر برساند چون مهلت نگهبان به اتمام نرسیده.
همراه هر انسان دو ملک او را حفاظت می کنند ،هنگامیکه تصمیم الهی به مرگ عملی شد آن دو ملک انسان را رها می کند.
نکته: این جملات بمعنای بی احتیاطی نیست. احتیاط عقلایی باید باشد. خود حضرت احتیاط می کرد در جایی که احتمال خطر بود شرایط را طوری فراهم می کرد که ضرر نرسد.
این جملات برای روحیه دادن و تاکید بر ترسو نبودن. در میدان جنگ است. نترسید و نگران کشته شدن نباشید. امید است که هنوز مرگ شما نرسیده باشد و همچنان بتوانید ایستادگی کنید.
💢 حکمت ۳۰۷ 💢
💠یَنامُ الرجلُ علیَ الثُّکَلِ ولا یَنامُ علیَ الحَرَبِ انسان بر مرگ فرزند خود می خوابد. [ خواب نشان آرامش و تسکین پیدا کردن است] اما اگر مال او غارت شود آرامش ندارد ، قلب آرام نمی گیرد.
دو معنای متفاوت: ۱- انسان در مرگ عزیز خود یقین پیدا می کند که باز گشتی در کار نیست، بعد از مدتی داغ فرو کش کرده و آرام میشود. اما در مال امید بازگشت نیست و در تکاپو و دنبال راهی میگردد که آنرا برگرداند.
۲- مقصود حضرت یک نوع اعتراض است. بعضی بحدی میرسند که داغ عزیز برایشان آسانتر است تا از دست دادن مال. مال به جان آنها بسته شده. مال است نه جان ، تا بتوان آسان داد.
اللهم اخرج حب الدنیا عن قلوبنا
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیانثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
علی جان!
یک حاجی در طواف داری به دهان/ یک حیدر در مصاف داری به دهان/ یک تیغ دو دم به دست داری آقا/ یک تیغ دو دم غلاف داری به دهان/
بسم الله الرحمن الرحیم
شرح حکمتها
💢 حکمت ۳۰۲ 💢
💠مَا المُبتلیٰ الذی قدِ اشتَدَّت بهِ البلاء باَحوَجَ الیَ الدعاءِ منَ المُعافی الذی لا یَأمنُ البلاء
کسی که مبتلا به گرفتاریها ی شدید است محتاج تر به دعا نیست از آن کسی که در حالت آسایش است [ گرفتار نیست].
زیرا امروز در راحتی ست اما از بلا ایمن نیست.
در ابتلائات [ بیماری ، نداری ، ...] از دیگران درخواست دعا میکند اما کمتر کسی متوجه میشود که در عافیت و عدم گرفتاری نیازمند به دعا و توسل است.
زیرا هر آن در خطر است که تیر غیب گرفتاری به سمت او شلیک شود.
آن کسی که غرق در بلاست ،گرغتاری را بجان خریده ،چه بسا شخص در آسایش نیاز بیشتر به دعا دارد و نمیداند حد بلای او چقدر است و چه خطری در انتظار اوست.
عمیقتر به دعا احتیاج دارد اما این مورد در غفلت مانده.
« ُتقدِموا بالدعاءقبلَ نزولِ البلاء»
قبل از اینکه به بلایی گرفتار شوی ، از قبل آن دعا کن.
دعای قبل از گرفتاری در روایات هم اکیداً توصیه شده.
امام صادق علیه السلام :
اگر شخصی در تنگی، مشکل حل کند و در عافیت و آسایش هم با خدا باشد و دعا کند.
دو ویژگی برای او دارد.
۱- از رسیدن به سختی باز میدارد.
۲- در نزول بلا حل و رفع شدن آن آسانتر میشود.
آن کس که دچار گرفتاری نشده نیازمند تر است از آن کسی که در گرفتاریست.
چون نمی داند چه بلایی در انتظار اوست.
💢 حکمت ۳۰۳ 💢
💠الناسُ ابناءُ الدنیا ولا یُلامُ الرجل َ علیٰ حبّ اُمِّهِ
مردم فرزندان دنیا هستند ،نباید شخصی را بخاطر دوست داشتن مادرش ملامت کرد.
دنیا و سرزمینی که زندگی میکند تشبیه زیبایی به مادر شده.
این دوست داشتن در سرشت او نهفته است.
که مادر را دوست بدارد.
نکته:
۱-این تشبیه دنیا به مادر و نهایت وابستگی و اوج نیاز فرزند به مادر.
ممکن نیست در دنیا بدون دنیا رشد کرد.
باید در دنیا مشغول بود و از دنیا بهره گرفت و دنیا را نردبان ترقی و صعود قرار داد.
۲- این حکمت اشاره به محبت فطری انسان نسبت به دنیا دارد.
کسی دوست داشتن مادر را آموزش نمی دهد.
[ فطریست] در درون علاقه را می یابد.و سرکوب شدنی هم نیست.
آنچه منع شده زیاده روی آنست.
محبت افراطی آنست.
محبت غیر عاقلانه است.
اصل بهره مندی از دنیا فطری و بدون ملامت ، ولی مقابل زیاده روی آن را باید گرفت.
💢 حکمت ۳۰۴💢
💠انَّ المسکینَ رسولُ اللهِ فمَن مَنعَهُ فقد منَعَ اللهَ و مَن اَعطاهُ فقد اَعطَی الله
بدرستیکه آن شخصی که در نزد تو از فقر ابراز کمک خواهی میکند فرستادهٔ خداست.
آن مسکین فرستاده ی خداست باید گرامی بدارید.
کسی که از او دریغ و او را دلسرد کند، دست رد به سینهٔ او بزند خدا را منع کرده.
و اگر او را عطایی دهد خدا را عطا کرده.
جزای خیر او با سائل نیست بلکه خدا به احسن وجه پاسخ خواهد داد.
« مَن ذالذی یُقرضُ اللهَ قرضاً حسنَاً فیُضاعِفَهُ له اَضعافاً کثیرَةً والله یَقبضُ و یَبسُطُ بقره - ۲۲۷»
کسی که به بندگان خدا کمک میکند بخدا کمک کرده ،خدا که قرض نیاز ندارد.
از شما طلب قرض کرده در حالیکه تمام گنجینه و خزاین آسمان و زمین در اختیار خداست.
خدا خواسته تو را ارتقا دهد عامل رشد تو را در در این ایثار قرار داده.
روایت: خدا برای هر کاری ملکی انتخاب کرده بواسطه آن ملک عمل را انجام میدهد
جان هر کسی را بواسطه ملک میگیرد.
اما یک کار را بشخصه خدا میگیرد و آن صدقه است.
« انّی اَتَکَفُها بیَدی » خود با دست قدرت صدقه را می گیرم.
امام سجاد علیه السلام :
در کمک به سائل سه عمل مختلف انجام میداد.
الف) گاهی دست سائل می بوسید،
چون این دست سائل با دست خدا گره خورده، او فرستاده شدهٔ خداست.
ب) گاهی پول را می بوسید و بر پیشانی می گذاشت.
چون قبل از سائل پول را خدا گرفت به دست سائل داد متبرک به دست خدا شده.
ج) گاهی دست خود را می بوسید.
چون قبل از سائل خدا دست مرا گرفت.
قبل از اینکه به سائل برسد به خدا رسیده.
« ما عندَکم یَنفَد و ما عنداللهِ باقٕ ولنجزیَنَّ الذین صبروا اجرَهم باَحسَنِ ما کانوا یعملون نحل - ۹۶»
آنچه در نزد شماست تمام شدنی و آنچه نزد خدا ست بقا دارد.
💢 حکمت ۳۰۵ 💢
💠ما زَنیٰ غیورٌ قطُّ
شخص غیرتمند هیچگاه به سراغ عمل زشت زنا نمیرود.
رابطه بین غیرت و عدم زنا:
انسان غیور تنفر دارد از اینکه اغیار به حریم او ورود پیدا کند.
غیور اجازه نمیدهد و خود هم به حریم کسی وارد نمیشود.
و زنا وارد حریم شدن است.
غیرت یکی از فضایل بزرگ اخلاقی است.
« انَّ اللهَ غیورٌ و یُحبُّ کلَ غیور و لِغیرَتهِ حرَّمَ الفواحش »
خدا غیور است و هر غیرتمندی را دوست دارد.
و بخاطر غیور بودن یکسری از امور را حرام کرده.
بندگان را دوست داشت و برآنها متعصب بود کارهایی را ممنوع کرد.
جبرئیل به پیامبر فرمود: جفعر طیار به این مقام رسید و طیار شد از سه جهت:
۱- در تمام دوران حتی در جاهلیت دچار گناه نشد.چون غیور بود.
۲- عدم شرب خمر او حتی در دوره جاهلیت، چون عزیز و عزتمند بود.
۳- هیچگاه دروغ نگفت چون انسان شریفی بود.
شریف دروغ را کسر شأن خود میداند.
💢 حکمت ۳۰۶ 💢
💠کفیٰ بالاَجلِ حارِساً
برای حفاظت و نگهبانی انسان مرگ کافیست.
همین که مرگ قطعی آدمی در فلان مکان و فلان ساعت مقرر شده ، خود بهترین نگهبان است.
در هیچ حادثه ای و پیشامد نمیتواند ضرر برساند چون مهلت نگهبان به اتمام نرسیده.
همراه هر انسان دو ملک او را حفاظت می کنند ،هنگامیکه تصمیم الهی به مرگ عملی شد آن دو ملک انسان را رها می کند.
نکته:
این جملات بمعنای بی احتیاطی نیست. احتیاط عقلایی باید باشد.
خود حضرت احتیاط می کرد در جایی که احتمال خطر بود شرایط را طوری فراهم می کرد که ضرر نرسد.
این جملات برای روحیه دادن و تاکید بر ترسو نبودن. در میدان جنگ است.
نترسید و نگران کشته شدن نباشید.
امید است که هنوز مرگ شما نرسیده باشد و همچنان بتوانید ایستادگی کنید.
💢 حکمت ۳۰۷ 💢
💠یَنامُ الرجلُ علیَ الثُّکَلِ ولا یَنامُ علیَ الحَرَبِ
انسان بر مرگ فرزند خود می خوابد.
[ خواب نشان آرامش و تسکین پیدا کردن است]
اما اگر مال او غارت شود آرامش ندارد ، قلب آرام نمی گیرد.
دو معنای متفاوت:
۱- انسان در مرگ عزیز خود یقین پیدا می کند که باز گشتی در کار نیست، بعد از مدتی داغ فرو کش کرده و آرام میشود.
اما در مال امید بازگشت نیست و در تکاپو و دنبال راهی میگردد که آنرا برگرداند.
۲- مقصود حضرت یک نوع اعتراض است.
بعضی بحدی میرسند که داغ عزیز برایشان آسانتر است تا از دست دادن مال.
مال به جان آنها بسته شده.
مال است نه جان ، تا بتوان آسان داد.
اللهم اخرج حب الدنیا عن قلوبنا