💢 حکمت ۲۰۳ 💢 چ 🔹ایها الناس اتقواللهَ الذی اِِن قلتُم سَمُعَ و اِِن اَضمَرتُم عَلِم ایمردم تقوا داشته باشید ،پرهیزکار باشید. تقوا به این معنا که : نسبت به خدایی تقوا رعایت کنید که هرچه بگویید او می شنود.پس مراقب زبان خود باشید.
🔹واِِن اَضمَرتُم علِم تقوای خدایی داشته باشید آنچه را در درون مخفی کنید او میداند، پس مراقب نهان و درون خود باشید. فکر و خیال ، تخیل ، قلب ، ذهن تحت کنترل باشد.هر چیزی به فکر خطور نکند ، هر چیزی در قلب رسوخ نکند. به این اعتقاد برسید دست و پا ، زبان بسته میشود میداند که هرچه را نباید بگوید ، هرچه را نباید ببیند ، هرجایی نباید برود.
این حکمت دو بخش توحید و بخش دوم مرگ را بیان میکند.
🔹وبادِروا الموتَ الذی اِن هَرَبتُم منهُ اَدرَکَکُم و اِن اَقَمتُم اَخَذتُم پیشی بگیرید بر مرگ[ موتوا قبل اَن تموتوا]رسیدن به مرگ همان مقام انقطاع رسیدن است. به استقبال مرگ بروید آن مرگی که اگر شما سراغ آن نروید آن بسراغ شما می آید اگر فرار کنید شما را به چنگ خواهد آورد.
درک میکند شمارا ،فرار شما نتیجه ای ندارد. « قل انَّ الموتَ تفِرونَ منهُ فاِنهُ مُلاقیکُم » هرجا فرار کنید مرگ را ملاقات خواهید کرد.
واگر هم بایستید شما را میگیرد. در هر صورت او برنده و شما بازنده هستید.
🔹و اِن نسیتُمُوهُ ذَکَرَکُم اگر در تمام عمر از یاد مرگ غافل باشید مرگ را فراموش کرده باشید، او هرگز شما را فراموش نمی کند. چونان تیراندازی شما را هدف گرفته ،هر زمان فرصت آن رسید ماشه را کشیده شلیک می کند.
رابطه عجیبی بین تقوا و یاد مرگ هست. کسی خدا را ناظر و شاهد بداند مهیای مرگ است . دست از پا خطا نمیکند.دارای طهارت که باشد از مرگ هراس ندارد
تقوا مقدمه ی یاد مرگ است. تقوا نباشد یاد مرگ ترسناک است. توجه به مرگ برای عروج راهگشاست.
💢 حکمت ۲۰۴ 💢
🔹لا یُزهِدنَّکَ فی المعروفِ مَن لا یِشکرُ لک مبادا شمارا در انجام اعمال حسنه بی رغبت کند ،کسی که شکر عمل و خدمت شمارا بجا نیاورده. ناسپاسی او دست و دل خیر شمارا نلرزاند.
به هرکسی خیر و فضل شمارسید و او در مقابل شکر نکرد یا بایک غروری برخورد کرد و طلبکار شد ،موجب دلسردی و عقب کشیدن شمانشود.به کار خیر خود ادامه دهید ولو اینکه ناسپاسی کنند.
🔹فقد یَشکُرُکَ علیهِ مَن لا یَستَمتِعُ بشئٕ منهُ بدرستی که سپاسگزاری میکند [ برای کار معروف]شخص دیگری که هیچ بهره و سودی از خیر کارشما به او نرسیده ، سپاسگزاری میکند و این شکر بسیار با ارزش و بالاتر است.
🔹وقد تُدرِکُ مَن شُکر ِالشاکر اَکثرَ نما اَضاعَ الکافِر بدرستیکه شخص سپاسگزار خیروفضل ، لذتی بشما میرساند که بیشتر از آن شکری ست که خیرگیرنده سپاسگزاری میکرد.لذت و بهرهٔ این بمراتب بالاتر است.
خیر گیرنده تشکر کند یک بده بستانی بود، که خیری دادی و سپاس آنرا گرفتی. اما کسی که بدهکار نیست به میان آمده خود را مدیون تو میکند.در حالیکه هیچ حقی به گردن تو ندارد. ولی شکر خیر تو را بجا می آورد.
نکته : یک گروه از فراد جامعه قدر دان و درحد وسع تشکر میکند به اندازه لطف شاید نتواند جزا بدهد ولی زبانی قدر دان است.
گروه دوم ناسپاسند، لطف را نمی‌بیند یا اگر دید کوچک می بیند. در حالیکه حضرت فرموده:کارخیر خود را کوچک و کار نیک دیگران را بزرگ ببینید. این گروه دوم برعکس هستند، لطف دیگران را مهم نمی‌بینند.
گروه سوم طلبکارند.خوبی از دیگران را یک وظیفه میدانند . میداند به او لطف شده اما صورت مسئله را پاک میکند.
در صورت دوم که قدر دان نیستند میفرماید کار خیر خود را ادامه بده بامید اینکه شخص دیگری سپاس انرا بجا آورد. محتاج تشکر نباش ،جای دگر جبران میشود.
روایت امام کاظم علیه السلام: ...کان رسول الله مکفِّراً ... همیشه خدمات پیامبر نادیده گرفته میشد ، زحمات او پوشیده مانده و دیده نمیشد. آیا کسی را می شناسید از عرب و عجم که باندازه پیامبر خدمت کرده باشد و همهٔ کار او سپاسگزاری نشده باشد.
و کذالک اهل آلبیت و نحن مُکفّرون .... ما اهل بیت هم اینگونه هستیم ،خیر و نعمت از جانب ما به مردم می‌رسد و نادیده گرفته میشود.و ناسپاسی می کنند.
و خیار المومنین ..... ، انسانهای وارسته و سطح اول ایمان هم کار نیک آنان و خدمات آنها تا دیده گرفته میشود. واین نادیده گرفتن به آن معنا نیست که در پرونده اعمال گم شود.
این روایت تاکید دارد از یک طرف از قدر نشناسی دلسرد نشوید. واز طرف دیگر قدر دان اهل بیت نبودن درد ناک است.
بسم الله الرحمن الرحیم
شرح حکمتها
💢 حکمت ۲۰۳ 💢
چ
🔹ایها الناس اتقواللهَ الذی اِِن قلتُم سَمُعَ و اِِن اَضمَرتُم عَلِم
ایمردم تقوا داشته باشید ،پرهیزکار باشید.
تقوا به این معنا که :
نسبت به خدایی تقوا رعایت کنید که هرچه بگویید او می شنود.پس مراقب زبان خود باشید.
🔹واِِن اَضمَرتُم علِم
تقوای خدایی داشته باشید آنچه را در درون مخفی کنید او میداند، پس مراقب نهان و درون خود باشید.
فکر و خیال ، تخیل ، قلب ، ذهن تحت کنترل باشد.هر چیزی به فکر خطور نکند ، هر چیزی در قلب رسوخ نکند.
به این اعتقاد برسید دست و پا ، زبان بسته میشود میداند که هرچه را نباید بگوید ، هرچه را نباید ببیند ، هرجایی نباید برود.
این حکمت دو بخش توحید و بخش دوم مرگ را بیان میکند.
🔹وبادِروا الموتَ الذی اِن هَرَبتُم منهُ اَدرَکَکُم و اِن اَقَمتُم اَخَذتُم
پیشی بگیرید بر مرگ[ موتوا قبل اَن تموتوا]رسیدن به مرگ همان مقام انقطاع رسیدن است.
به استقبال مرگ بروید آن مرگی که اگر شما سراغ آن نروید آن بسراغ شما می آید
اگر فرار کنید شما را به چنگ خواهد آورد.
درک میکند شمارا ،فرار شما نتیجه ای ندارد.
« قل انَّ الموتَ تفِرونَ منهُ فاِنهُ مُلاقیکُم »
هرجا فرار کنید مرگ را ملاقات خواهید کرد.
واگر هم بایستید شما را میگیرد.
در هر صورت او برنده و شما بازنده هستید.
🔹و اِن نسیتُمُوهُ ذَکَرَکُم
اگر در تمام عمر از یاد مرگ غافل باشید مرگ را فراموش کرده باشید، او هرگز شما را فراموش نمی کند.
چونان تیراندازی شما را هدف گرفته ،هر زمان فرصت آن رسید ماشه را کشیده شلیک می کند.
رابطه عجیبی بین تقوا و یاد مرگ هست.
کسی خدا را ناظر و شاهد بداند مهیای مرگ است .
دست از پا خطا نمیکند.دارای طهارت که باشد از مرگ هراس ندارد
تقوا مقدمه ی یاد مرگ است.
تقوا نباشد یاد مرگ ترسناک است.
توجه به مرگ برای عروج راهگشاست.
💢 حکمت ۲۰۴ 💢
🔹لا یُزهِدنَّکَ فی المعروفِ مَن لا یِشکرُ لک
مبادا شمارا در انجام اعمال حسنه بی رغبت کند ،کسی که شکر عمل و خدمت شمارا بجا نیاورده. ناسپاسی او دست و دل خیر شمارا نلرزاند.
به هرکسی خیر و فضل شمارسید و او در مقابل شکر نکرد یا بایک غروری برخورد کرد و طلبکار شد ،موجب دلسردی و عقب کشیدن شمانشود.به کار خیر خود
ادامه دهید ولو اینکه ناسپاسی کنند.
🔹فقد یَشکُرُکَ علیهِ مَن لا یَستَمتِعُ بشئٕ منهُ
بدرستی که سپاسگزاری میکند [ برای کار معروف]شخص دیگری که هیچ بهره و سودی از خیر کارشما به او نرسیده ، سپاسگزاری میکند و این شکر بسیار با ارزش و بالاتر است.
🔹وقد تُدرِکُ مَن شُکر ِالشاکر اَکثرَ نما اَضاعَ الکافِر
بدرستیکه شخص سپاسگزار خیروفضل ، لذتی بشما میرساند که بیشتر از آن شکری ست که خیرگیرنده سپاسگزاری میکرد.لذت و بهرهٔ این بمراتب بالاتر است.
خیر گیرنده تشکر کند یک بده بستانی بود، که خیری دادی و سپاس آنرا گرفتی.
اما کسی که بدهکار نیست به میان آمده خود را مدیون تو میکند.در حالیکه هیچ حقی به گردن تو ندارد. ولی شکر خیر تو را بجا می آورد.
نکته :
یک گروه از فراد جامعه قدر دان و درحد وسع تشکر میکند به اندازه لطف شاید نتواند جزا بدهد ولی زبانی قدر دان است.
گروه دوم ناسپاسند، لطف را نمی‌بیند یا اگر دید کوچک می بیند.
در حالیکه حضرت فرموده:کارخیر خود را کوچک و کار نیک دیگران را بزرگ ببینید.
این گروه دوم برعکس هستند، لطف دیگران را مهم نمی‌بینند.
گروه سوم طلبکارند.خوبی از دیگران را یک وظیفه میدانند . میداند به او لطف شده اما صورت مسئله را پاک میکند.
در صورت دوم که قدر دان نیستند میفرماید کار خیر خود را ادامه بده بامید اینکه شخص دیگری سپاس انرا بجا آورد.
محتاج تشکر نباش ،جای دگر جبران میشود.
روایت امام کاظم علیه السلام:
...کان رسول الله مکفِّراً ... همیشه خدمات پیامبر نادیده گرفته میشد ، زحمات او پوشیده مانده و دیده نمیشد.
آیا کسی را می شناسید از عرب و عجم که باندازه پیامبر خدمت کرده باشد و همهٔ کار او سپاسگزاری نشده باشد.
و کذالک اهل آلبیت و نحن مُکفّرون ....
ما اهل بیت هم اینگونه هستیم ،خیر و نعمت از جانب ما به مردم می‌رسد و نادیده گرفته میشود.و ناسپاسی می کنند.
و خیار المومنین ..... ، انسانهای وارسته و سطح اول ایمان هم کار نیک آنان و خدمات آنها تا دیده گرفته میشود.
واین نادیده گرفتن به آن معنا نیست که در پرونده اعمال گم شود.
این روایت تاکید دارد از یک طرف از قدر نشناسی دلسرد نشوید.
واز طرف دیگر قدر دان اهل بیت نبودن
درد ناک است.
اللهم احیینا حیاة محمدٕ وال محمد