شرح خطبه 237 نهج البلاغه :: روزگارم #با

شرح خطبه 237 نهج البلاغه

پخش و دانلود صوت

موضوع: از دست ندادن فرصت ها+عمل کردن در ایام عمر+راهکار عمل گرا بودن

۰۰/۰۴/۰۱

محمد کاظمی نیا

نظرات (۱)

۲۱ آبان ۰۰ ، ۱۹:۰۱

یار علی

بسم الله الرحمن الرحیم
خلاصه خطبه ۲۳۷ :

موضوع : توصیه اخلاقی و تشویق به عمل خیر و غنیمت شمردن فرصت‌ها

• ایمردم عمل کنید ،حیات زندگی شما در حال نفس کشیدن است ،تا فرصت هست عمل خیر و نیکو انجام دهید.
« فاعٰملوا وانتم فی نفسِ البقاء »

• تا پروندهٔ عمل شما باز است و کار خیر در لوح ثبت می شود فرصت عمل برای شما هست .
« والصُحفُ منشوره و التوبةُ مبسوطه »
بساط توبه گسترده است
براحتی با دعا و توسل اعمال خطا اصلاح می شود تا فرصت هست غنیمت بدانید و بهره بگیرید.

• کسانیکه بنای ناسازگاری با خدا دارند ،آنهارا هم خدا دعوت کرده .
« والمُدبرُ یُدعیٰ و المطیعُ یُرعیٰ »
امروز که حیات زندگی نفس می کشد همه امید به عفو و رجا دارند ، عمل توبه را انجام دهید.

• قبل از اینکه چراغ عمل خاموش شود و مهلت تمام شود قبل از رسیدن اجل عمل انجام دهید.
« یَجمَدُ العمل و یَنقطعُ المَهَل»
قبل از اینکه باب توبه بسته شود فرصت را غنیمت بدانید.

• قبل از اینکه ملائک پرونده ی عمل شما را بسته و بسوی آسمان برای حسابرسی ببرند فرصت عمل هست.
« و تَصعَدَ الملائکةُ »
راهکار و برنامه عملی :
۱- هرکسی باید از نفس خود بنفع خود بهره بگیرد.
« *فَاَخَذَامْرُؤٌ من نفسِه لِنفسِه* »
استعداد هر فرد می‌تواند بنفع خود شخص کار کند و سرانجام کار را عاقبت بخیری رقم بزند.

۲- هر کس برای حیات و زمان ممات خود ،از این ظرفیت و استعداد بهره بگیرد.
« و اخذَ من حیٕ لِمیِت »

۳- باید از دنیای فانی برای سرای باقی بهره بگیرد.
« ومن فانٕ لباقٕ»
از این جایگاه موقت که در حال حرکت است برای آن مکان ابدی توشه جمع کند.

۴- هر شخص باید در تمام عمر خود خوف خدا را همراه داشته باشد.
« امرُؤٌ خافَاللهَ و هو مُعَمَرٌ الیٰ اجله »
ترس از مجازات و ترس از قاضی دادگاه و ترس از عمل خود پیوسته باید همراه باشد.

۵- از مهلت داده شده بهره بگیرد و نفع ببرد.
« و منظورٌ الیٰ عمله »

۶- هر شخص به نفس خود لجام مناسب به خود بزند.
« *امرُؤٌ لَجَمَ نفسَهُ بلِجامِها* »

هر فرد یک مسیر خاص دارد و از یک طریق صعود یا هبوط می کند.
در فطرت هر فرد این راه قرار داده شده.
کلیات داده شده و در درون هم جزئیات هر شخص متناسب با خود ، در او قرار داده شده.
بنابر طبایع مختلف هر شخص ، دارای یک سلسله اخلاق هستند.
یکی تند خو ، یکی مهربان ،یکی عصبی، یکی آرام ، همه از یک طریق هدایت شدنی نیست.
هرکس ویژگی خاص خود دارد، وبه هرکس متناسب با ویژگی فرد استعداد و فطرت داده شده و آن فطرت بسمت هدایت خاص خود می برد.

هر کس باید به نفس خود افسار بزند و این افسار خاص مخصوص بفرد است.
اشتیاق هر کس به یک عمل است ، او را از یک عمل خاص نهی میکند.
باید نفس خود را همان لجامی بزند ،که او را منحرف میکند.

راه ورود و مدخل شیطان که نقطه ی ضعف انسان است شناخته شود کار آسانتر می شود. نفس را در همان موقعیت خاص افسار میزند.
پس هرکس نفس را به لجام مخصوص به خود ، باید ببندد.

و زمام افسار را باید به دست بگیرد. رها باشد به هر طرف میل کند میرود.
نفس را به سبب این افسار زده شده ،و فرمان بدست از معاصی هدایت کند به طاعت الهی.

اگر نفس را با مهار کردن، فرمان بدست، راه هدایت و مسیر را نشان دهید بدنبال شما خواهد آمد.

اللهم انصرنا علی من عادانا

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.

نام *

پست الکترونيک

سایت یا وبلاگ

پیام *

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

یا ، یا ، ، <strike> یا <s>، ، ، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، ، ، <a href="" title="">، ، <div align="">

کد امنیتی *

ارقام فارسی و انگلیسی پذیرفته می‌شوند

نظر بصورت خصوصی ارسال شود

پست الکترونیک برای عموم قابل مشاهده باشد

روزگارم #با_کـــریمان طی شده...

مدد ز غیر تو ننگ است یا علی مددی